De geschreven taal is misschien begonnen als een bescheiden manier om de werkelijkheid te beschrijven, maar mettertijd werd het een machtig middel om de realiteit om te vormen. Waar officiële rapporten in tegenspraak waren met de objectieve werkelijkheid, moest de realiteit vaak het veld ruimen. Iedereen die ooit iets te maken heeft gehad met de belastingdienst, het onderwijssysteem of een andere complexe bureaucratie weet dat de waarheid er niet zo gek veel toe doet. Wat er op je formulier staat is veel belangrijker.
Is het waar dat de realiteit kantoor huren rotterdam soms moet wijken waar tekst en realiteit met elkaar botsen? Is dat niet gewoon een bekend, maar overdreven lasterpraatje over bureaucratische systemen? De meeste bureaucraten -of ze nu in dienst waren van de farao of van Mao Zedong -waren redelijke mensen, die waarschijnlijk iets zouden zeggen als: ‘Wij gebruiken het schrift om de realiteit van akkers, kanalen en graanschuren te beschrijven. Als de beschrijving klopt, nemen we realistische beslissingen. Als de beschrijving niet klopt, komen daar hongersnoden en zelfs opstanden van. Dan leren wij, of de administrateurs van een toekomstig regime, van die fout en gaan we streven naar beschrijvingen die beter met de werkelijkheid stroken. Gaandeweg zullen onze documenten dus steeds exacter kloppen.’ Tot op zekere kantoor huren utrecht hoogte is dat waar, maar er is ook een historische dynamiek die de andere kant op werkt. Bureaucratieën die macht verwerven, worden immuun voor hun eigen fouten. In plaats van hun verhalen aan te passen aan de werkelijkheid, kunnen ze de werkelijkheid ook gaan aanpassen aan hun verhalen. Uiteindelijk wordt de externe realiteit gelijk aan hun bureaucratische fantasieën, maar alleen omdat ze de realiteit daartoe gedwongen hebben. De grenzen van veel Afrikaanse landen staan bijvoorbeeld volkomen los van rivieren, bergketens en handelsroutes, ze brengen onnodige scheidslijnen aan in historische en economische zones en gaan volkomen voorbij aan plaatselijke etnische en religieuze identiteiten. Eén stam kan ineens verdeeld zijn over verschillende landen, terwijl een land splintergroepen van talloze rivaliserende clans bevat. Zulke problemen bestaan over de hele wereld, maar in Afrika zijn ze extra acuut, omdat de moderne Afrikaanse grenzen niet stroken met de wensen en conflicten van plaatselijke naties. Ze zijn getrokken door Europese bureaucraten die nog nooit een voet in Afrika hadden gezet.