Voordat de bus weer vertrekt, roept de chauffeur uit het autoraam: “Vanavond om twaalf uur kom ik jullie weer ophalen en dan mogen jullie beslissen om in te stappen om je oude leven weer op te pakken of om hier te blijven en een nieuw leven te beginnen.” De uitgestapte groep passagiers kijkt elkaar ongemakkelijk aan. Het is koud en de eerste mensen gaan hout sprokkelen voor een kampvuur. Als we even later met z’n allen rondom het kampvuur zitten, komen de verhalen los. Eerst gaan de gesprekken over wat mensen zijn geworden en over de problemen van alledag, maar al snel veranderen de verhalen van toon en inhoud en gaan ze over liefde, hoop, verlangens en dromen zoals ze ooit waren. leder mens is ooit met idealen aan dit leven begonnen, maar heeft door sleur, pech of tegenslag zijn of haar dromen opgegeven. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg, is een belangrijke kantoorruimte schiphol grondslag voor mensen in onze maatschappij. Door erover te praten, ontstaan nieuwe inzichten. Ineens zie ik weer mogelijkheden en komen mijn vroegere dromen tot leven. Ik ben een spiritueel wezen dat iets goeds te brengen heeft. Ik moet wijsheden en inzichten verkondigen die zoveel verder gaan dan de hang naar geld en bezit. Ik wil een betekenisvol mens zijn. Het is mijn verlangen en niet mijn angst dat de koers bepaalt voor de rest van mijn leven.
Als de buschauffeur om klokslag twaalf uur zijn zwarte bus op de open plaats in het bos parkeert, ben ik veranderd. Niet langer beheersen angst, twijfel en schaamte mijn leven. Ik wil iets waardevols toevoegen aan deze wereld. Vanaf nu regeert mijn hart en ben ik klaar om mijn leven een nieuwe wending te geven. Ik besluit niet meer in de zwarte bus te stappen en laat mijn oude leventje achter me. Va naf nu ga ik mijn dromen achterna.
Als ik wakker word, heb ik mijn beslissing genomen. Ik ga in op het verzoek van Renard.